Συννεφιές...

Τώρα ξέρω ότι η πιο αυθόρμητη αντίδραση σ' αυτά που θα γράψω θα είναι... "τι μας λες ρε φίλε, για έλα και δω που ψηνόμαστε να δεις τι καλά που είναι... τυχεράκια!!".

Είμαι σίγουρος.... Μιλάω με φίλους στην Ελλάδα και όλοι το ίδιο λένε. Καύσωνας. Αφόρητη ζέστη. Ιδρώτας. Δυσφορία. Κόλαση....

Εμένα όμως μου λείπει ο ήλιος!

Να ξυπνήσω και ν' ανοίξω το παράθυρο και να ναι γαλάζιος ο ουρανός! Να μην έχει σύννεφα!

Είναι κάμποσες μέρες τώρα που κάθε μέρα γκρίζο βλέπω και σύννεφα. Κοιτάω το ημερολόγιο και μετά τον ουρανό έξω και κάτι δε μου πάει καλά. Καλοκαίρι έχουμε γαμώτο! Τέλος Ιουνίου! Παααάλι συννεφιά; Και βροχή πολλές φορές...

Ίσως είναι τα (κάμποσα) χρόνια εδώ πάνω στη σκανδιναβία και οι πολλές μέρες που έχω περάσει με τέτοιο καιρό... δεν ξέρω... αλλά ρε παιδί μου, κάθε φορά που σηκώνομαι το πρωί και βλέπω ήλιο με φτιάχνει! Θυμάμαι Δεκέμβρη, Γενάρη στην Αθήνα να κάνει λιακάδες και όλοι να γκρινιάζουνε... "δεν είχαμε βροχές φέτος", "δεν είναι καλό για την παραγωγή", "θα κορακιάσουμε από την έλλειψη νερού το καλοκαίρι", "άντε να ρίξει καμια βροχούλα" και τέτοια... Κι εγώ στην καλύτερή μου! Άσε να δούμε λίγο ήλιο και γαλάζιο ουράνο βρε παιδί μου!

Τελικά είναι μεγάλο ψέμα ότι κάποια πράγματα τα συνηθίζεις με τον καιρό... Το αντίθετο συμβαίνει, εγώ αυτό πιστεύω! Μόνο αν έχεις μάθει σε μια κατάσταση (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή) από μικρός, αν έχεις μεγαλώσει μ' αυτήν, τη συνηθίζεις και τη μαθαίνεις. Αλλοιώς, όσο πιο πολύ σου λείπει τόσο την αποζητάς. Και αυτό πιστεύω ισχύει για όλα, όχι μόνο για τον ήλιο και τη ζέστη.

Κι εκεί βέβαια έρχεται ο (κατακαημένος) φίλος από την Ελλάδα και σου βάζει τις φωνές (βλ. παραπάνω).

Αλλά εγώ ρε παιδιά δεν λέω να καούμε... Χάθηκε ο ίσιος δρόμος, που λέει και η καμήλα; Λίγο καλοκαίρι θέλω να καταλάβω, κι ας μην ιδρώνω η ζεστένομαι. Ο καθένας ότι του λείπει επιθυμεί, θα μου πείτε. Σωστό. Αλλά στη λογική του "σκέψου τα χειρότερα" δε μπορώ να μπω... Το χω προσπαθήσει δηλαδή πολλές φορές και για πολλά θέματα, αλλά δεν... Και για να λέμε την αλήθεια το θεωρώ εντελώς κουτό να σκέφτεσαι πάντα τα χειρότερα για να αισθανθείς καλύτερα μ' αυτό που έχεις. Άμα δεν καλύπτονται οι επιθυμίες και οι ανάγκες σου γίνεται να σκέφτεσαι ότι "θα μπορούσε να ναι και χειρότερα" (να, δες τους άλλους στην Ελλάδα που πεθαίνουν απ' τη ζέστη!) και να αισθανθείς τυχερός; Ε όχι λοιπόν, δε γίνεται.



Ο άνθρωπος κοιτάζει πάντα το καλύτερο, όχι το χειρότερο. Και ζηλεύει το καλύτερο, δε χαίρεται που δεν έχει το χειρότερο. Και αυτό προσπαθεί να φτάσει. Αλλοιώς θα έμενε εκεί που είναι γιατί θα χαιρόταν που δεν είναι... χειρότερα.

Γι' αυτό και δε ζει στα σπήλαια ακόμα. Γιατί είναι ανικανοποίητος, κι όχι ικανοποιημένος.





Από που το ξεκίνησα και που το πήγα ε;

Και που να πιάσουνε κι οι ζέστες!