Ελεύθερη μέρα σήμερα και πιάσαμε το διάβασμα...
"The Great War for Civilization", του Robert Fisk. Υπότιτλος: "The Conquest of the Middle East". Πρόκειται για το δυσκολότερο... πρότζεκτ που έχω πιάσει μέχρι τώρα σε βιβλίο - 1286 σελίδες!!! (καλό κουράγιο...). Ευτυχώς το βρήκα σε έκδοση τσέπης (όχι οτι χωράει σε τσέπη, δηλαδή...), γιατί το κανονικό με το σκληρό εξώφυλλο δεν υπάρχει περίπτωση να το διάβαζα, εκτός του οτι είναι πολύ ακριβότερο, είναι τόσο βαρύ που πρέπει να το διαβάζεις στο γραφείο!
Ο Fisk είναι Άγγλος δημοσιογράφος (απ' τους πιο γνωστούς) και πολλά χρόνια ανταποκριτής βρετανικών ΜΜΕ στη μέση ανατολή. Έκατσε λοιπόν και έγραψε ένα βιβλίο για την περιοχή βασισμένο στις γνώσεις και τις εμπειρίες του όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμα είμαι στην... αρχή (σελ 219!) αλλά είναι τρομερά ενδιαφέρον. Ο τύπος δεν έχει γράψει απλά τις αναμνήσεις του από τη θητεία του στη μέση ανατολή, αλλά ουσιαστικά βασισμένος σε αυτές έχει γράψει την πολιτική ιστορία της περιοχής τα τελευταία 25 χρόνια. Εκείνο που σε διακατέχει διαβάζοντάς το είναι κατά κύριο λόγο ένα αίσθημα επανάληψης της ιστορίας, πράγμα βέβαια που δε χάνει ευκαιρία να το τονίζει και ο ίδιος συνέχεια. Π.χ. οι αναλογίες και ομοιότητες της αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ με τη σοβιετική κατοχή στο Αφγανιστάν και με τη βρετανική κατοχή στο Ιράκ μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο (εκεί είναι πραγματικά εντυπωσιακές, σα να μην άλλαξε τίποτα). Φυσικά διακρίνεται σε όλο της το μεγαλείο η υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων, με την υποστήριξη του Σαντάμ στην αρχή του καθεστώτος του, με τα συμβόλαια και τους εξοπλισμούς κλπ και το... μώκο για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ όλοι ήξεραν για τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις. Μιλώντας και πιο προσωπικά, ο Fisk αναφέρεται (συγκεκριμένα και επώνυμα) σε αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης αλλά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, που όταν ο ίδιος εξέφρασε δημόσια την αντίθεσή του στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, τον κατηγόρησαν ότι λειτουργεί σαν "υποστηρικτής και φερέφωνο του σανταμικού καθεστώτος", ενώ όταν αυτός έγραφε 20 χρόνια πριν για βιασμούς βασανιστήρια και εκτελέσεις από τους ανθρώπους του Σαντάμ, ο Ράμσφελντ έσφιγγε το χέρι του "Προέδρου" και έκλεινε συμφωνίες για εξοπλισμούς!
Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η αναφορά στον τρόπο που αντιμετώπισαν οι Βρετανοί τις αναταράξεις και τις ένοπλες εξεγέρσεις που αντιμετώπισαν (και αυτοί...) αφού ανέλαβαν την... "προστασία" του Ιράκ στις αρχές της δεκαετίας του '20. Μαζικοί βομβαρδισμοί των "άτακτων" περιοχών (περιοχών, όχι ενόπλων!) με πολλά άμαχα θύματα. Αλλά όχι μόνο! Η "αυτοκρατορία" έκανε και χρήση χημικών αερίων (φρέσκα φρέσκα από τον πόλεμο ενάντια στους Γερμανούς). Αντιγράφω επί λέξη από το βιβλίο: "In Iraq, Churchill urged the use of mustard gas, which has already been employed against Shia rebels in 1920. He wrote to Air Marshal Sir Hugh Trenchard, Chief of the Air Stuff, that "you should certainly proceed with the experimental work on gas bombs, especially mustard gas, which would inflict punishment upon recalcintrant natives without inflicting grave injury upon them"". Ήταν τέτοια η κτηνωδία, που, όπως λέει ο Fisk, ένας από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς της RAF παραιτήθηκε από το πόστο του για να μη συνεχίσει να δολοφονεί γυναικόπαιδα...
Θα μου πείτε... λες και δεν τα ξέραμε όλα αυτά...
Σίγουρα. Μην ξεχνάμε όμως ότι ειδικά στο δυτικό κόσμο (όπου και απευθύνεται το βιβλίο του Fisk - δεν το γραψε για Έλληνες...) είναι πολύς ο κόσμος που δεν τα ξέρει ή που ίσως αποπροσανατολίζεται από τα παπαγαλάκια που λέγαμε παραπάνω (ενώ στην Ελλάδα δε συμβαίνουν αυτά, εμάς δε μας δουλεύει κανείς, είμαστε ξύπνιοι... τέλοσπάντων, άλλο θέμα, μεγάλο, μην το πιάσουμε τώρα). Άλλωστε οι δυτικές κυβερνήσεις είναι που ευθύνονται για πάρα πολλά από αυτά τα γεγονότα...
Αλλά ο ένας που σκοτώνει αμάχους με "πειράματα" χημικών αερίων να είναι "ανθρωπόμορφο τέρας" (είναι!) και ο άλλος "πατερας της νίκης" και "ιστορικός ηγέτης" και να δίνουμε το όνομά του σε πλατείες και δρόμους;;;
Μα'στα...
Όπως είπα είμαι ακόμα στην αρχή. Έτσι κι αλλοιώς δεν κάνουμε βιβλιοκριτική εδώ (ο Θεός να με φυλάει!), εντυπώσεις γράφουμε...
Μπορεί και να επανέλθω αργότερα με περισσότερα σχόλια....
"The Great War for Civilization", του Robert Fisk. Υπότιτλος: "The Conquest of the Middle East". Πρόκειται για το δυσκολότερο... πρότζεκτ που έχω πιάσει μέχρι τώρα σε βιβλίο - 1286 σελίδες!!! (καλό κουράγιο...). Ευτυχώς το βρήκα σε έκδοση τσέπης (όχι οτι χωράει σε τσέπη, δηλαδή...), γιατί το κανονικό με το σκληρό εξώφυλλο δεν υπάρχει περίπτωση να το διάβαζα, εκτός του οτι είναι πολύ ακριβότερο, είναι τόσο βαρύ που πρέπει να το διαβάζεις στο γραφείο!
Ο Fisk είναι Άγγλος δημοσιογράφος (απ' τους πιο γνωστούς) και πολλά χρόνια ανταποκριτής βρετανικών ΜΜΕ στη μέση ανατολή. Έκατσε λοιπόν και έγραψε ένα βιβλίο για την περιοχή βασισμένο στις γνώσεις και τις εμπειρίες του όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμα είμαι στην... αρχή (σελ 219!) αλλά είναι τρομερά ενδιαφέρον. Ο τύπος δεν έχει γράψει απλά τις αναμνήσεις του από τη θητεία του στη μέση ανατολή, αλλά ουσιαστικά βασισμένος σε αυτές έχει γράψει την πολιτική ιστορία της περιοχής τα τελευταία 25 χρόνια. Εκείνο που σε διακατέχει διαβάζοντάς το είναι κατά κύριο λόγο ένα αίσθημα επανάληψης της ιστορίας, πράγμα βέβαια που δε χάνει ευκαιρία να το τονίζει και ο ίδιος συνέχεια. Π.χ. οι αναλογίες και ομοιότητες της αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ με τη σοβιετική κατοχή στο Αφγανιστάν και με τη βρετανική κατοχή στο Ιράκ μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο (εκεί είναι πραγματικά εντυπωσιακές, σα να μην άλλαξε τίποτα). Φυσικά διακρίνεται σε όλο της το μεγαλείο η υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων, με την υποστήριξη του Σαντάμ στην αρχή του καθεστώτος του, με τα συμβόλαια και τους εξοπλισμούς κλπ και το... μώκο για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ όλοι ήξεραν για τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις. Μιλώντας και πιο προσωπικά, ο Fisk αναφέρεται (συγκεκριμένα και επώνυμα) σε αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης αλλά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τους, που όταν ο ίδιος εξέφρασε δημόσια την αντίθεσή του στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, τον κατηγόρησαν ότι λειτουργεί σαν "υποστηρικτής και φερέφωνο του σανταμικού καθεστώτος", ενώ όταν αυτός έγραφε 20 χρόνια πριν για βιασμούς βασανιστήρια και εκτελέσεις από τους ανθρώπους του Σαντάμ, ο Ράμσφελντ έσφιγγε το χέρι του "Προέδρου" και έκλεινε συμφωνίες για εξοπλισμούς!
Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η αναφορά στον τρόπο που αντιμετώπισαν οι Βρετανοί τις αναταράξεις και τις ένοπλες εξεγέρσεις που αντιμετώπισαν (και αυτοί...) αφού ανέλαβαν την... "προστασία" του Ιράκ στις αρχές της δεκαετίας του '20. Μαζικοί βομβαρδισμοί των "άτακτων" περιοχών (περιοχών, όχι ενόπλων!) με πολλά άμαχα θύματα. Αλλά όχι μόνο! Η "αυτοκρατορία" έκανε και χρήση χημικών αερίων (φρέσκα φρέσκα από τον πόλεμο ενάντια στους Γερμανούς). Αντιγράφω επί λέξη από το βιβλίο: "In Iraq, Churchill urged the use of mustard gas, which has already been employed against Shia rebels in 1920. He wrote to Air Marshal Sir Hugh Trenchard, Chief of the Air Stuff, that "you should certainly proceed with the experimental work on gas bombs, especially mustard gas, which would inflict punishment upon recalcintrant natives without inflicting grave injury upon them"". Ήταν τέτοια η κτηνωδία, που, όπως λέει ο Fisk, ένας από τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς της RAF παραιτήθηκε από το πόστο του για να μη συνεχίσει να δολοφονεί γυναικόπαιδα...
Θα μου πείτε... λες και δεν τα ξέραμε όλα αυτά...
Σίγουρα. Μην ξεχνάμε όμως ότι ειδικά στο δυτικό κόσμο (όπου και απευθύνεται το βιβλίο του Fisk - δεν το γραψε για Έλληνες...) είναι πολύς ο κόσμος που δεν τα ξέρει ή που ίσως αποπροσανατολίζεται από τα παπαγαλάκια που λέγαμε παραπάνω (ενώ στην Ελλάδα δε συμβαίνουν αυτά, εμάς δε μας δουλεύει κανείς, είμαστε ξύπνιοι... τέλοσπάντων, άλλο θέμα, μεγάλο, μην το πιάσουμε τώρα). Άλλωστε οι δυτικές κυβερνήσεις είναι που ευθύνονται για πάρα πολλά από αυτά τα γεγονότα...
Αλλά ο ένας που σκοτώνει αμάχους με "πειράματα" χημικών αερίων να είναι "ανθρωπόμορφο τέρας" (είναι!) και ο άλλος "πατερας της νίκης" και "ιστορικός ηγέτης" και να δίνουμε το όνομά του σε πλατείες και δρόμους;;;
Μα'στα...
Όπως είπα είμαι ακόμα στην αρχή. Έτσι κι αλλοιώς δεν κάνουμε βιβλιοκριτική εδώ (ο Θεός να με φυλάει!), εντυπώσεις γράφουμε...
Μπορεί και να επανέλθω αργότερα με περισσότερα σχόλια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου